راه و چاه قضا

حدود سه ماه از انتصاب ابراهیم رئیسی به ریاست قوه قضائیه می‌گذرد. حضور این روحانی 59ساله که برخلاف روسای پیشین قوه قضائیه تقریباً همه عمر کاری خود را در دستگاه قضایی گذرانده و چم و خم کار در این سیستم را به خوبی می‌شناسد، باعث زنده شدن امیدها به انجام اصلاحات ضروری در نظام دادگستری ایران شده است. دیدارهای او با اقشار مختلف گروه‌های مرجع و نخبگان جامعه در سه ماه گذشته و شنیدن حرف‌ها و انتقادات آنان از سیستم قضایی می‌تواند به نشانه‌ای از این تلاش برای شروع اصلاحات تعبیر شود؛ از جمله دیدار ابراهیم رئیسی با فعالان اقتصادی که اواخر اردیبهشت 1398 در تهران برگزار شد. جایی که او پس از شنیدن حرف‌های فعالان اقتصادی  تاکید کرد: «از تمام دیدگاه‌ها برای حل مشکلات استفاده خواهد شد و دستگاه قضایی تمام ظرفیت خود را برای رونق تولید و کسب‌وکار به کار خواهد گرفت.» رئیسی همچنین از نقش قابل توجه «کارآفرینان، سرمایه‌گذاران و فعالان اقتصادی» سخن گفت و خواستار «حمایت‌های قضایی، حقوقی، مالی و تسهیلاتی» از آنان شد.

اما فعالان اقتصادی از رئیس قوه قضائیه چه می‌خواهند؟ محسن جلال‌پور، رئیس پیشین اتاق بازرگانی ایران در سرمقاله‌ای که اوایل خرداد 1398 در روزنامه «دنیای اقتصاد» نوشت، با اشاره به «سیگنال‌های مثبتی که از سمت قوه قضائیه ارسال می‌شود» تاکید کرد که «تغییر در تفکر و تحول در مدیریت دستگاه قضا می‌تواند نقطه آغازین تحولات مثبت و امیدوارکننده در جامعه امروز ایران باشد؛ منوط به اینکه قوه قضائیه خود را بیشتر از همیشه ملزم به دفاع از حاکمیت قانون و مبارزه با فساد در سیاست و سیاستگذاری اقتصادی بداند.»

پرونده ویژه این هفته «تجارت فردا» به بررسی ابعاد مختلف این تلاش می‌پردازد و به این سوال پاسخ می‌دهد: قوه قضائیه در اقتصاد چه کارهایی نباید بکند و چه کارهایی باید بکند؟