غیرفعال، پرخاشگر

مدیران اجرایی عادت کرده‌اند درباره راهبرد و حاکمیت شرکت‌هایشان غرولند بشنوند. این شکایت‌ها از طرف همه و از هر نوع هستند. طبق گزارش بنگاه پژوهشی «بینش فعالانه» بین ماه‌های ژانویه و ژوئن صندوق‌های سرمایه‌گذاری فعال 524 شرکت را در سراسر جهان هدف گرفتند. این رقم در سال‌های 2013 و 2017 به ترتیب 570 و 805 شرکت بود. سال گذشته دو شاخص‌ساز بزرگ یعنی داو جونز و راسل فوت‌سی بنگاه‌های دارای چند طبقه سهام را از شاخص‌های اصلی خود حذف کردند. در 22 آگوست بنگاه گلاس لویس (Glass Lewis) متخصص مشاوره در امور رای‌دهی به سهامداران توانست مدیریت شرکت اسپرت دایرکت (Sports Direct) را تغییر دهد. این بنگاه مالکان شرکت خرده‌فروشی بریتانیایی را تشویق کرد تا مایک اشلی بنیانگذار شرکت را از هیات‌مدیره کنار گذارند. اکنون مدیران بزرگ دارایی در امور شرکت‌ها مداخله می‌کنند.

سرمایه‌گذاران نهادی که بیشترین سهام را در اکثر شرکت‌های بورسی دارند در مسائل مربوط به حاکمیت شرکتی از بنگاه‌های مشاوره نمایندگی کمک می‌گیرند. طبق پژوهش اخیر استادان دانشگاه استنفورد یک توصیه مثبت از جانب دو غول بزرگ صنعت مشاوره سهامداران یعنی گلاس لویس یا خدمات سهامداران نهادی (ISS) می‌تواند آرای مثبت به نفع یک انتصاب در هیات‌مدیره یا دستمزد مدیران اجرایی را تا 20 واحد درصد بالا ببرد.

با این حال صندوق‌های بزرگ همیشه کورکورانه از توصیه‌های مشاوران نمایندگی پیروی نمی‌کنند. بلک‌راک بزرگ‌ترین مدیر صندوق جهان که مدیریت بیش از شش تریلیون دارایی را برعهده دارد بر مباشرت تاکید و در بنگاه‌های تحت مالکیت مشترک خود دخالت فعالانه‌تری دارد. این صندوق صرفاً 35 نفر را برای همکاری با مدیران بنگاه‌ها و تصمیم‌گیری درباره چگونگی رای‌دهی صندوق‌های غیرفعال خود به استخدام درآورده است. احتمال می‌رود تعداد این افراد در سه سال آینده دو برابر شود. یکی دیگر از مدیران بزرگ دارایی به نام مشاوران جهانی خیابان استیت با افتخار می‌گوید که سال گذشته موفق شد شرکت‌هایی را که در هیات‌مدیره از زنان استفاده نمی‌کردند وادار به استخدام زنان کند.

علاوه بر تلاش‌های جداگانه برای دخالت بیشتر در شرکت‌های تحت مالکیت خود، مدیران دارایی با یکدیگر نیز همکاری دارند. سازمان «تمرکز درازمدت بر سرمایه» که در سال 2016 تاسیس شد قصد دارد با اقداماتی مانند حذف رهنمودهای سه‌ماهه نگرش کوتاه‌مدت در سرمایه‌گذاری را کاهش دهد. اعضای این سازمان مدیران دارایی و صندوق‌های بازنشستگی و مدیران شرکت‌هایی مانند داو کمیکال (Dow Chemical) از آمریکا و تاتا (Tata) از هند هستند. در سال 2017 گروهی متشکل از 50 سرمایه‌گذار و صندوق‌های بازنشستگی ایالتی از ایلینویز و کالیفرنیا یک کد مباشرتی را برای آمریکا تعریف کردند. آمریکا آخرین اقتصاد بزرگ جهانی بود که چنین کدی را نداشت.

سرمایه‌گذاران نهادی در بنگاه‌های بورسی بریتانیا پا را از این هم فراتر نهاده‌اند. گروهی از این سرمایه‌گذاران در سال 2014 نهادی را به نام همایش سرمایه‌گذار بنیان گذاشتند که به آنها اجازه می‌دهد در بنگاه‌های خاصی مداخله کنند بدون آنکه با موانع قانونی مربوط به همکاری جمعی سهامداران مواجه شوند. در میان 40 عضو این گروه می‌توان به بنگاه‌های بریتانیایی مدیریت صندوق و غول‌های خارجی از قبیل صندوق ثروت حکومتی سنگاپور اشاره کرد.

این همایش از سال 2015 به 34 شرکت مشکل‌دار پرداخته و مستقیماً با هیات‌مدیره 22 شرکت گفت‌وگو کرده است. این نهاد در انتخاب رئیس هیات‌مدیره شرکت معدنی ریو تینتو (Rio Tinto) و در مورد تخصیص نامناسب سرمایه در بنگاه فناوری BT دخالت کرد. وقتی اعلام شد مدیرعامل بورس لندن برخلاف خواسته‌اش از کار برکنار شده است این نهاد به سرمایه‌گذاران کمک کرد اطلاعات بیشتری جمع‌آوری کنند تا بتوانند در مورد حمایت یا عدم حمایت از او تصمیم بگیرند.

نهاد همایش سرمایه‌گذار مانع از فعالیت انفرادی اعضا نمی‌شود. رئیس آن اندی گریفیت (h‌Andy Griffit) می‌گوید این نهاد در زمان بی‌توجهی بنگاه‌ها به سرمایه‌گذاران حقیقی یا بروز مشکلاتی که سهامداران را نگران می‌کند همانند یک «سازوکار سرعت‌بخش» وارد عمل می‌شود. از حال به بعد مدیران چه به صورت انفرادی و چه به طور دسته‌جمعی باید منتظر باشند اظهارنظرات بیشتری را از جانب سهامداران بشنوند.