دردسر مادران تنها

اکثر مادران تنها در ژاپن با کمتر از نصف درآمد ملی (خط فقر تعریف‌شده از سوی سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه) زندگی می‌کنند. فرزندان آ‌نها نیز به طور متوسط، فقیرتر بوده، سطح آموزشی و امید به زندگی کمتری داشته و جزو طبقه مستمندان در این کشور ثروتمند و مسن به شمار می‌روند. موضوعی که می‌تواند به آینده نیروی کار این کشور ضربه بزند. از هر هفت کودک در ژاپن یک نفر فقر را تجربه می‌کند. بر اساس گزارش بنیاد نیپون در توکیو، حل نکردن این مشکل، هزینه‌ای 9 /2 هزار میلیارد ینی (3 /26 میلیارددلاری) در درآمد و 1 /1 هزار میلیارد ینی در پرداخت امنیت اجتماعی و مالیاتی برای هر کودک در مدرسه به همراه خواهد داشت. این برآورد، اثر این موضوع را بر زندگی شغلی آتی یک فرد 15ساله محاسبه کرده است. چنین معضلی همچنین برای این کشور که نیاز مبرمی به جوانان و کارگران ماهر دارد یک فرصت‌سوزی محسوب می‌شود. حتی پس از چند دهه رکود در سایه رشد اقتصادی چین، ژاپن از نظر سرانه GDP همچنان در میان 10 کشور ثروتمند دنیا بالای 10 میلیون نفر جمعیت قرار دارد. اما مادران تنها تقریباً هیچ سهمی از این ثروت نمی‌برند. کمتر از نیمی از آنها مقرری دریافت می‌کنند و حتی اگر بتوانند کار پیدا کنند، شانس معمولاً همراه آنها نیست. زنان کارمند در ژاپن تقریباً 30 درصد کمتر از مردانی که همان شغل را دارند دستمزد دریافت می‌کنند و نزدیک 60 درصد زنان کار پاره‌وقت دارند. در ژاپن کارهای موقت یا قراردادی اغلب حقوق و مزایایی کمتر از کارهای تمام‌وقت دارند. در حالی که جمعیت کل ژاپن در حال کاهش است، بر اساس آمار وزارت کار، تعداد خانواده‌هایی که تنها سرپرست آنها زن است در کشور با رشدی 50درصدی در سال‌های 1992 تا 2016 به بیش از 712 هزار خانواده رسیده است. نرخ فقر کودکان خانواده‌های تک‌سرپرست در ژاپن 56 درصد است که بالاترین میزان در میان کشورهای OECD به شمار می‌رود. این در حالی است که این نرخ برای آمریکا تنها 32 درصد است. در این میان، زنانی که برای سرپرستی کودکان از همسر سابق خود مقرری می‌گیرند یا آنهایی که با خانواده‌های خود زندگی می‌کنند، بسیار خوش‌شانس هستند. بر اساس گزارش OECD، در ژاپن، احتمال اینکه خانواده‌های تک‌سرپرست دارای شغل در فقر زندگی کنند از خانواده‌های تک‌سرپرست بدون شغل بیشتر است. وقتی شما پولی نداشته باشید انتخاب‌هایتان بسیار محدود می‌شود و با چیزهای بسیار کوچک سر می‌کنید. دلایل اینکه مادران تنها و فرزندانش زندگی بدی دارند تنها پول نیست. یکی از علل اصلی تابویی است که در ژاپن حول مادران مطلقه و فقرا وجود دارد. علاوه بر این، هزینه‌های دولتی بیشتر در جهت رفاه افراد مسن (که بخش عظیمی از رای‌دهندگان را شامل می‌شوند) بوده است. از سوی دیگر چشم‌انداز شغلی والدین تنها نیز بسیار تیره و تار است. چندین سال رکود اقتصادی موجب کاهش درآمد قشر متوسط شده و آنها مجبورند موقعیت‌های شغلی با حقوق کم، مشاغل پاره‌وقت یا قراردادی را قبول کنند.