اوج جدایی

فاطمه شیرزادی: مقایسه آمار طلاق و ازدواج ثبت‌شده در سال 1396 با سال 1395 و سال‌های پیش از آن نگرانی‌هایی درباره بزرگ‌تر شدن نسبت طلاق به ازدواج در جامعه ایرانی ایجاد کرده است. بر اساس آمارهای سازمان ثبت احوال کشور در سال 1396 تعداد ازدواج‌های ثبت‌شده در کشور ۶۰۸ هزار و ۹۷۷ مورد و تعداد طلاق‌های ثبت‌شده ۱۷۴ هزار و ۵۹۷ واقعه بوده است. در سال 1395 تعداد ازدواج‌های ثبت‌شده 704 هزار و 716 واقعه و تعداد طلاق‌های ثبت‌شده 181 هزار و 49 مورد بوده است. هرچند بر اساس همین آمارها، تعداد طلاق در سال 1396 نسبت به سال 1395 کاهش داشته، اما کاهش میزان ازدواج و به‌ویژه وضعیت نسبت طلاق به ازدواج موضوعی شایان توجه است. با انتشار آخرین آمارهای سازمان ثبت احوال از تعداد طلاق‌ها و ازدواج‌های سال 1396، سایت خبری انتخاب از کاهش حدوداً هشت‌درصدی تعداد ازدواج‌های ثبت‌شده در این سال نسبت به سال ۱۳۹۵ خبر داده و تعداد طلاق‌های ثبت‌شده در این سال را بیشترین آمار طلاق ثبت‌شده در تاریخ ایران توصیف کرده است. بر اساس این برآورد همچنین نسبت طلاق‌ها به ازدواج‌های ثبت‌شده در یک سال به ۲۹ درصد رسیده که بالاترین آمار در تاریخ ثبت احوال ایران از سال ۱۳۴۴ است.

روزبه کردونی، مشاور وزیر رفاه، در واکنش به خبر «شکستن رکورد طلاق در ایران» می‌گوید: ثبت ۱۷۴ هزار و ۵۹۷ طلاق در سال ۹۶ نسبت به 181 هزار و 49 طلاق در سال ۹۵، کاهش 3 /6درصدی را نشان می‌دهد. او در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایلنا با اشاره به مطالعات وزارت رفاه بر اساس آمار سازمان ثبت احوال ادعا می‌کند که این مطالعات نشان می‌دهد برای اولین‌بار در دو دهه گذشته رشد فزاینده و مستمر تعداد طلاق در کشور متوقف شده است. کردونی می‌افزاید: میانگین رشد نسبت طلاق به ازدواج در 10 سال گذشته حدود ۹ درصد بوده است، که این میزان در سال ۹۶ از این میانگین بالاتر است، اما نمی‌توان ادعا کرد رشد نسبت طلاق به ازدواج در سال ۹۶ در تاریخ ثبت احوال ایران بی‌سابقه بوده است چراکه در سال‌های ۹۳ و ۸۸ نیز میزان رشد نسبت طلاق به ازدواج از میانگین کشور بالاتر بوده است. این مقام مسوول یکی از دلایل افزایش نسبت طلاق به ازدواج را کاهش میزان ازدواج ذکر کرده است. به گفته او بین سال‌های 90 تا 96 در حالی ‌که تعداد طلاق در کشور ۲۲ درصد افزایش یافته، تعداد ازدواج در کشور ۳۰ درصد کاهش یافته است.

نکته مورد اشاره مشاور وزیر رفاه احتمالاً ناشی از برخی تغییرات جمعیتی در ایران است. به نظر می‌رسد سیل جمعیتی متولدین دهه 60 به ‌تدریج در حال خروج از سن ازدواج هستند و همین موضوع می‌تواند عاملی برای کاهش آمار ازدواج در کشور باشد. اما آیا این موضوع تنها عامل تعیین‌کننده در کاهش تعداد ازدواج‌هاست؟ حتی اگر کاهش ازدواج را ناشی از کاهش جمعیت در سن ازدواج فرض کنیم و آن را به عنوان عاملی برای افزایش نسبت طلاق به ازدواج بپذیریم، پرسش این است که علل رواج طلاق در میان جوانان متولد دهه 60 و حتی کسانی که چندین سال از ازدواج‌شان می‌گذرد چیست؟