رشد رفاه جهانی

اینکه رفاه واقعی چیست و چگونه می‌توان به آن دست یافت، پرسش‌های کلیدی‌ای است که هر کشور باید به آن پاسخ دهد. در مدت 11 سال گذشته شاخص رفاه لگاتوم کوشیده است تغییرات بلندمدت در رفاه جهان را ارزیابی کند و پیشران‌های موفقیت و کشورهایی که در راه رسیدن به رفاه بزرگ‌ترین گام‌ها را برداشته‌اند، به جهان معرفی کند.

آن‌گونه که شاخص رفاه لگاتوم در سال 2017 نشان می‌دهد، رفاه در سراسر جهان افزایش پیدا کرده است. با توجه به دوران پرافت‌وخیزی که در آن به سر می‌بریم، این یافته امیدبخشی است. جهان در دهه اخیر شاهد افزایش تروریسم بوده است، افراد بسیاری خانه‌های خود را در خاورمیانه و شمال آفریقا رها کرده‌اند و به امید یافتن آینده‌ای مطمئن‌تر، راهی دیگر کشورها شده‌اند تا شاید در اروپا، از فقر به رفاه برسند. جهان همچنین شاهد به قدرت رسیدن پوپولیست‌ها بوده است. پیروزی دونالد ترامپ در آمریکا، موفقیت حزب‌های پوپولیست در آلمان، لهستان و مجارستان گواهی بر این ادعاست.

با این همه، از زمان آغاز انتشار شاخص رفاه در سال 2007، رفاه جهان اینک در بالاترین سطح خود قرار دارد. در مقایسه با کشورهایی که افت رفاه را تجربه کرده‌اند (61 کشور)، کشورهای بیشتری شاهد افزایش رفاه بوده‌اند (88 کشور) و منطقه آسیا-اقیانوسیه از این منظر، بیشترین رشد را به نام خود رقم زده است. مهم‌ترین پیشران رفاه در جهان در 11 سال گذشته، بهبود قابل توجه محیط کسب‌وکار بوده است، که یکی از 9 رکن اصلی شاخص است. با وجود این لگاتوم می‌گوید رشد رفاه در جهان نابرابر است. برای پنجمین سال متوالی، شکاف بین بیشترین و کمترین امتیاز در شاخص افزایش یافته  و کمترین امتیاز در رتبه‌بندی (که امسال متعلق به یمن است) در هشت سال گذشته هیچ‌گاه تا این اندازه پایین نبوده است.

این نابرابری در رفاه، که هم ثروت و هم خوشبختی ملت‌ها را تهدید می‌کند، به ویژه در ایمنی و امنیت جهان دیده می‌شود. 30 کشور پایانی جدول لگاتوم (کم‌رفاه‌ترین کشورها) در 10 سال گذشته پیوسته شاهد کاهش ایمنی و امنیت بوده‌اند در حالی که 30 کشور بالایی جدول (مرفه‌ترین کشورها) در همین مدت از پیشرفت خوبی بهره‌مند شده‌اند.

جهان بی‌تردید دریافته است که می‌تواند رفاه خود را افزایش دهد اما، «رشد» همواره متوقف خواهد شد اگر همه در آن سهیم نباشند.