مشق تدریس

  سیدمحمدامین طباطبایی: بانک جهانی اخیراً گزارش مهمی را منتشر کرده است که دیدگاه‌ها را نسبت به مساله آموزش دگرگون می‌کند. برای دهه‌ها مساله اصلی در زمینه آموزش فراهم ساختن فرصت‌های آموزشی برای تمامی کودکان در سن تحصیل بوده است. اما اکنون پس از گذشت دهه‌ها از ترویج این مساله و با وجود پیشرفت‌های قابل توجهی که در این زمینه به دست آمده است، به نظر می‌رسد یک دستاورد اصلی هنوز تحقق نیافته و آن مساله یادگیری یعنی برون‌داد تمامی تلاش‌های آموزشی است که باید در دانش و مهارت دانش‌آموزان متبلور شود. حال بانک جهانی این سوال را به محک بررسی گذاشته است. همان‌گونه که از سنت گزارش‌های سیاستی بانک جهانی برمی‌آید این بار نیز با مجموعه‌ای از شواهد و مطالعات موردی از سراسر جهان سعی کرده است مفهومی کلیدی را یادآوری و عوامل موثر بر آن را بررسی کند.

گزارش به چهار بخش تقسیم می‌شود؛ بخش اول درباره وظیفه آموزش و اهمیت آن صحبت می‌کند، سپس در فصل دوم مساله بحران در آموزش بررسی شده است که به مساله کیفیت پایین یادگیری به‌‌رغم دریافت آموزش می‌پردازد. پس از طرح مساله، در فصل سوم مساله نوآوری‌ها، راه‌حل‌ها و شواهد موردی در زمینه آموزش را مطرح می‌کند. نهایتاً در فصل چهارم سعی می‌کند دیدی همه‌جانبه به مساله آموزش داشته و اهمیت سیاستگذاری در این زمینه را دوباره مطرح کند. در واقع همین روند سبب می‌شود این گزارش بانک جهانی به‌رغم آنکه یک معضل عمده را به مخاطبان معرفی می‌کند، اما خواننده را در نگرانی نگه نداشته و تلاش می‌کند به مخاطب یادآوری کند که مشکل یادگیری و پایین بودن بازده آموزش به‌ویژه در کشورهای درحال توسعه در صورت بهره‌گیری از سیاستگذاری مبتنی بر شواهد و توجه به همه ابعاد مساله نه‌تنها قابل حل است بلکه کشورهای درحال توسعه می‌توانند از تجربه اندوخته کشورهای پیشرفته در این زمینه استفاده کنند تا به سرعت بر این مشکل فائق آیند. از این منظر می‌توان گفت بخش مهمی از راه‌حل‌های امروزی توسعه بر انباشت دانش و تجربه در این زمینه استوار شده است. اکنون خلاصه‌ای ازاین گزارش مهم پیش‌روی شماست.