بریده روزنامه‌ها (2)
انتقاد کیهان از نفوذ مافیای اقتصادی در ارگان مکتوب دولت
در سرمقاله خود با عنوان «شاهد از غیب نرسید!» به قلم حسین شریعتمداری نوشت: «آیا دفاع سراسیمه و آمیخته به اضطراب و نگرانی روزنامه ایران از اقدام ناجوانمردانه کلان‌سرمایه‌داران برای افزایش قیمت‌ها به نمایندگی از دولت محترم صورت گرفته است؟ اگر پاسخ منفی است- که ان‌شاءالله باشد- چرا هیچ‌یک از دولتمردان محترم، حمایت بی‌پرده روزنامه ایران- یعنی ارگان رسمی دولت- از مافیای اقتصادی و دفاع تمام‌قد از تلاش این مافیا برای افزایش لجام‌گسیخته قیمت‌ها را تکذیب نکرده و خود را از آن مبرا ندانسته‌اند!؟... دولت محترم بارها در پاسخ به علت گرانی‌های اخیر و برخی ناهنجاری‌های اقتصادی، از افراد و جریانات مرموزی یاد کرده است که در کار دولت سنگ‌اندازی می‌کنند. آیا مافیای شناخته‌شده اقتصادی و تلاش آن برای افزایش قیمت‌ها در فهرست این سنگ‌اندازها و موانع قرار ندارند!؟ اگر پاسخ مثبت است- که نمی‌تواند منفی باشد- چرا دولت محترم مبارزه با سنگ‌اندازها و عقبه مافیای اقتصادی را از ارگان رسمی و تابلودار خود شروع نمی‌کند!؟»
♦♦♦
اسلام‌گرایان مصری به اصلاح‌طلبان ایران نزدیک‌ترند
در یادداشتی با قلم صادق زیباکلام و عنوان «تامل در دعوت از مرسی» به بررسی اندیشه‌های اسلام‌گرایان مصر پرداخت. این استاد دانشگاه تاکید کرد: 
«جهت‌گیری‌ها و تفکرات اسلام‌گرایان در مصر بیش از آنکه به جهت‌گیری‌های اصولگرایان در ایران نزدیک باشد، بیشتر به تفکرات و نگاه ملی- مذهبی‌ها و اصلاح‌طلبان نزدیک است... دولت جدید مصر بنا ندارد تعهدات و توافقات قبلی را یکجانبه ملغی کند. این شامل کمپ دیوید هم می‌شود. اخوانی‌ها تاکنون نگفته‌اند که کمپ دیوید را قبول ندارند. بلکه همه انتقاد و اعتراض‌شان به کمپ دیوید آن است که بخش‌ها و بندهایی که در آن توافقنامه مربوط به ایجاد یک کشور فلسطینی می‌شده از سوی اسرائیل به آنها عمل نشده است... اخوانی‌ها همچنین اعلام کرده‌اند که اجرای سریع قوانین شریعت در مصر هنوز در دستور کار نیست و «حجاب» را اجباری نخواهند کرد.»
♦♦♦
ایران و تهدید به افشاگری‌های جدید احمدی‌نژاد
در یادداشتی با عنوان «توطئه اقتصادی علیه دولت و سکوتی که اگر بشکند...» به منتقدان خود حمله کرد. ارگان مکتوب دولت در این‌باره نوشت: «واقعیت این است که عده‌ای می‌خواهند با آدرس غلط دادن به شرکای غربی خود، دولت را ناتوان و خیانتکار معرفی و تحریم‌ها را بسیار اثرگذار بر زندگی روزمره مردم و به قول خودشان فلج‌کننده جلوه دهند... در این میان، برخی غافلانه و با بی‌بصیرتی، از هر تریبونی و یا با بیانیه‌های رنگارنگ در تنور تورم روانی می‌دمند و ناخواسته موجب ملتهب شدن بیشتر فضا و فشار مضاعف ناشی از تورم روانی می‌شوند... اکنون که احمدی‌نژاد بنا بر مصالح کشور سکوت کرده و پرده از خیانت مدعیان بر‌نمی‌دارد، فشار ناشی از توطئه هدفمند اقتصادی اخلالگران و تبعاتی که تا این زمان دامن مردم و کشور را گرفته، با جوسازی منافقانه رسانه‌ای، به نام احمدی‌نژاد و سیاست‌های اقتصادی وی نوشته می‌شود. انگشت اتهامات در این وانفسا، ناجوانمردانه او را نشانه گرفته و سیاست‌بازان زیاده‌گو و طلبکار در این آتش می‌دمند تا به مطامع کثیف خویش دست یابند. اما در همیشه بر روی یک پاشنه نمی‌گردد؛ و معادله معکوس می‌شود اگر احمدی‌نژاد سکوت خود را بشکند...»
♦♦♦
انتقاد از افراط در‌خالص‌سازی انقلاب
در یادداشتی با عنوان «اصولگرایان در یک پیچ تاریخی» به اظهارات باقر لنکرانی از اعضای جبهه پایداری پاسخ داد. این روزنامه تاکید کرد: «اصولگرایی متعلق به یک نحله یا جریان سیاسی نبوده و نیست چه برسد به اینکه عده‌ای خودخوانده اصولگراتر از سایرین خود را معرفی کنند... افراطی‌گری در خالص‌سازی انقلاب نتیجه مطلوبی به همراه نخواهد داشت. یکی از انحرافاتی که دشمن به طور مستقیم و غیر‌مستقیم علیه انقلاب اسلامی از ابتدای پیروزی نهضت دنبال کرده است خلط انقلابی‌گری با افراطی‌گری است.»
♦♦♦
اتفاقی نمی‌افتد مگر تهران بخواهد
در سرمقاله خود با عنوان «اتفاقی نمی‌افتد مگر تهران بخواهد» به قلم حسین شیخ‌الاسلام مشاور امور بین‌الملل رئیس مجلس به بحران سوریه پرداخت و نوشت: «کوفی عنان در فرمول‌بندی طرحش درباره سوریه، بندی را نوشته بود مبنی بر اینکه کسانی که مشکل‌زا هستند در روند انتقال قدرت نباید شرکت کنند و منظورش بشار اسد بود... بعد از کنفرانس‌های قاهره و پاریس، کشورها درباره سوریه کاملاً به دو دسته تقسیم شدند که ایران، چین و روسیه و برخی از کشورهای منطقه‌ای در مقابل کشورهای غربی از جمله آمریکا و برخی از کشورهای منطقه‌ای همچون عربستان، قطر و ترکیه قرار گرفتند... حالا عنان پس از ناکامی روند نشست‌ها بر آغاز گفت‌وگوها تاکید کرده است و البته در این مسیر متوجه شده است که کاری در سوریه انجام نمی‌شود مگر اینکه تهران بخواهد.»
