قربانیان کوچک
ابعاد جهانی کودک‌آزاری چگونه است؟
کودک‌آزاری مشکل بسیار شایعی در دنیاست و از هر چهار کودک حداقل یکی با آزار بدنی در طول زندگی خود مواجه شده است و اگر شمار آسیب‌دیدگان جنسی و عاطفی و آسیب‌دیدگان ناشی از نادیده گرفته شدن را هم به این آمار اضافه کنیم می‌توانیم به ارقام بسیار بالاتری برسیم.
کودک‌آزاری مشکل بسیار شایعی در دنیاست و از هر چهار کودک حداقل یکی با آزار بدنی در طول زندگی خود مواجه شده است و اگر شمار آسیب‌دیدگان جنسی و عاطفی و آسیب‌دیدگان ناشی از نادیده گرفته شدن را هم به این آمار اضافه کنیم می‌توانیم به ارقام بسیار بالاتری برسیم. در افکار عمومی کودک‌آزاری به معنای رساندن آسیب جسمی به کودکان است. کودکانی که کتک می‌خورند و با بدن و چهره‌ای کبود در انظار ظاهر می‌شوند به عنوان نمونه‌ای غیرقابل‌قبول کودک‌آزاری معرفی می‌شوند ولی واقعیت این است که کودک‌آزاری ابعاد بسیار گسترده‌ای دارد. مصادیق کودک‌آزاری بسیار گسترده‌تر و وسیع‌تر از تنبیه بدنی و آزار جسمی است. سازمان بهداشت جهانی کودک‌آزاری را به چهار دسته تقسیم کرده است که عبارتند از:
1- آزار فیزیکی: شامل کتک زدن، هل دادن و تکان دادن خشن بدن کودک که در بسیاری از فرهنگ‌های ضعیف از مصادیق تربیت کودک است و باعث می‌شود آسیب‌های جسمی زیادی به کودکان وارد شود و بعضاً توانایی‌های آنها به خصوص توانایی جسمی و روانی آنها از بین برود.
2- آزار جنسی: شامل رفتارهای جنسی با کودک یا قرار دادن او در معرض فیلم‌ها و وسایل جنسی است که نه‌تنها در همان زمان بلکه در تمام طول زندگی کودک تاثیری منفی و ماندگار روی او بر جای می‌گذارد.
3- آزار عاطفی یا روانی: شامل تهدید‌کردن و توهین‌کردن و مسخره‌کردن و توهین‌کردن که اثرات منفی آنها به مراتب بیشتر از آزار جسمی است.
4- نادیده گرفتن: این نوع آزار شامل محدود کردن کودک از داشتن یک زندگی طبیعی به دلیل نادیده گرفته شدن از سوی والدین است. در این بخش نداشتن یک سرپناه مناسب به کودک، محروم کردن او از آموزش و قرار ندادن خدمات بهداشتی و درمانی مناسب برای اوست که می‌تواند آسیب‌های جدی و ماندگاری را برای فرد ایجاد کند.
طبق گزارش‌های ارائه‌شده از سوی سازمان بهداشت جهانی در سال گذشته 23 درصد کودکان در معرض آسیب‌های فیزیکی، 36 درصد در معرض آسیب‌های عاطفی و 16 درصد در معرض نادیده گرفته شدن قرار گرفتند. آسیب جنسی در دختران بیش از پسران گزارش شده است و طبق این آمار 18 درصد دختران و هشت درصد پسران در طول دوره زندگی خود حداقل یک بار آسیب جنسی را تجربه کرده‌اند.
اما وضعیت زمانی نگران‌کننده‌تر می‌شود که بدانیم در کشورهای فقیر آفریقایی و آسیایی سهم کودکان آسیب‌دیده در اثر انواع خشونت‌های ذکرشده بسیار زیادتر از آمارهای ارائه‌شده است. مثلاً در کنیا 66 درصد دختران و 73 درصد پسران اعلام کردند که مدام در معرض آسیب‌های جسمی هستند و این مساله توان آنها برای ادامه بقا و زندگی را تحت تاثیر قرار داده است. این آمار در کشورهایی مانند مالاوی، نیجریه، تانزانیا، کامبوج، زیمبابوه و هائیتی هم بسیار نگران‌کننده است و ارتباط مستقیم فقر اقتصادی و رفتارهای خشونت‌آمیز علیه کودکان را نشان می‌دهد.
