چگونه اکونومیست موضوعات خود را انتخاب می‌کند؟
«هر هفته» شماره جدیدی از اکونومیست در کیوسک‌های روزنامه‌فروشی، هم واقعی و هم دیجیتالی، ظاهر می‌شود و به سرتاسر دنیا می‌رسد. هر شماره به طور معمول از سرمقاله‌ها تا آگهی ترحیم شامل ۷۰ تا ۸۰ گزارش است.
«هر هفته» شماره جدیدی از اکونومیست در کیوسک‌های روزنامه‌فروشی، هم واقعی و هم دیجیتالی، ظاهر می‌شود و به سرتاسر دنیا می‌رسد. هر شماره به طور معمول از سرمقاله‌ها تا آگهی ترحیم شامل 70 تا 80 گزارش است. برخی از آنها گزارش‌ها و تحلیل‌هایی از اخبار همان هفته هستند، برخی دیگر روند‌های بلندمدت‌تر را بررسی می‌کنند. اما اکونومیست چگونه در خصوص اینکه هر هفته چه موضوعاتی را پوشش دهد، تصمیم می‌گیرد؟ این فرآیند هم از بالا به پایین و هم از پایین به بالاست. این فرآیند از صبح جمعه شروع می‌شود. یعنی دقیقاً زمانی که خوانندگان ما آخرین نسخه نشریه را باز می‌کنند ما فرآیند برنامه‌ریزی برای شماره بعدی را آغاز می‌کنیم. دبیرهای مسوول نیمه اول (سرویس بریتانیا، ایالات متحده و خارجی)، نیمه دوم (بخش‌های تجاری، مالی و علمی) و بخش کتاب (که به عنوان یکی از دو نیمه طبقه‌بندی نمی‌شود) با نویسندگان خود در خصوص مواردی که برای هفته آینده طرح‌ریزی کرده‌اند بحث و تبادل نظر می‌کنند و فهرست تقریبی گزارش‌های خود را استخراج می‌کنند. موارد برجسته این فهرست‌ها در جلسه‌ای در دفتر سردبیر خوانده می‌شود، که تمامی اعضای تحریریه می‌توانند در آن حاضر شوند و
کاندیداهای موقت برای سرمقاله‌ها و روی جلد هفته بعد شناسایی می‌شوند. جلسه اصلی هیات تحریریه دوشنبه صبح تشکیل می‌شود، بازهم در دفتر سردبیر. در مقایسه با جلسه جمعه این جلسه می‌تواند کاملاً شلوغ باشد، بسیاری از حضار مجبورند سرپا بایستند یا روی لبه پنجره‌ها یا روی زمین بنشینند. دبیر بخش‌ها فهرست گزارش‌های خود را می‌خوانند، به طور سنتی از بخش آگهی ترحیم شروع می‌شود، و دبیرها همپوشانی یا مناقشه‌های بین بخش‌ها را حل و فصل می‌کنند. مهم‌ترین کار جلسه دوشنبه و جذاب‌ترین بخش برای شرکت‌کنندگان و تماشاگران، بحث در خصوص سرمقاله‌هاست. معمولاً به اندازه پنج یا شش ستون سرمقاله در هر شماره وجود دارد اما ممکن است بیش از 10 پیشنهاد ارائه شود. چیزی شبیه یک جنگ گلادیاتوری در مورد هر سرمقاله پیشنهاد‌شده وجود دارد و هر کدام به نوبت مورد بحث و گفت‌وگو قرار می‌گیرد و روزنامه‌نگاران در خصوص اینکه موضع اکونومیست باید چه باشد بحث می‌کنند. در پایان جلسه سردبیر اعلام می‌کند چه سرمقاله‌هایی در این شماره خواهند آمد و کدام‌یک روی جلد می‌روند. در مواردی که توافق مشخصی در خصوص اینکه چه موضعی باید در سرمقاله اتخاذ شود صورت نگیرد، سردبیر نظر
خود را اعمال می‌کند. فهرست گزارش‌هایی که پس از فرآیند دوشنبه بعد از ظهر منتشر می‌شود، الزاماً همچنان موقتی است. در یک جلسه کوچک‌تر در صبح چهارشنبه، که بازهم در دفتر سردبیر برگزار می‌شود، دبیر بخش‌ها توضیح می‌دهند که چگونه فهرست گزارش‌های خود را در ارتباط با اخبار تعدیل کرده‌اند. در این زمان فهرست دبیرها و انتخاب روی جلد ممکن است بازبینی شوند. دبیر بخش‌ها سپس باید یک نسخه تقریباً نهایی از صفحات خود را تا چهارشنبه شب تهیه کنند. اما همه چیز کماکان ممکن است صبح روز پنجشنبه پیش از بسته شدن نهایی صفحات تا نزدیک ظهر بازبینی شود. برای مثال بمبگذاری لندن در جولای 2005 پنجشنبه صبح اتفاق افتاد، بنابراین سرمقاله جدیدی نوشته شد و روی جلد تغییر کرد.
روی جلد همیشه بر مبنای اخبار نیست. با این وجود ممکن است برای مثال براساس یک گزارش ویژه از پیش برنامه‌ریزی شده تهیه شود. به طور کلی ما تلاش می‌کنیم ترکیبی از جلدهای موضوعی و خبر‌محور تولید کنیم. هر بخش از روزنامه معمولاً شامل ترکیبی مشابه است: گزارش‌ها و تحلیل‌های اخبار هفته، همراه با مقاله‌های تحلیل روندها، قسمت‌های مبتنی بر اطلاعات و قسمت‌های سرگرم‌کننده (که در اکونومیست از آنها به نام «کانپی»1 یاد می‌شود). این روز‌ها البته دنیای وب به ما جازه می‌دهد بسیار سریع‌تر به اخبار واکنش نشان دهیم و بخش‌های فرعی مانند بلاگ‌ها، ویدئو و مناظرات را فراهم کنیم تا تکمیل‌کننده نسخه هفتگی باشند. با این حال گرچه وب ما را قادر ساخته که تولیدات خود را گسترش دهیم، اکونومیست تلاش نمی‌کند همه چیز را پوشش دهد، بلکه به جای آن به مثابه فیلتری برای خوانندگان عمل می‌کند. هدف ما انتخاب موضوعاتی است که بیشترین اهمیت را دارند یا به دلایل دیگری قابل ذکر کردن هستند و همچنین فراهم آوردن دیدگاه‌های مشخص در خصوص آنها که همه با هم در یک بسته هفتگی جمع‌آوری می‌شوند و شما می‌توانید آن را در انتهای هفته دریافت کنید.
پی‌نوشت:
1- نوعی خوراکی فرانسوی شبیه به اسنک
دیدگاه تان را بنویسید