بانک‌ها در جهان چگونه رتبه‌بندی می‌شوند؟
رتبه حساس
رتبه‌بندی بانک‌ها به منظور ارزیابی امنیت و سلامت بانک‌ها و موسسات مالی انجام می‌گیرد. علاوه بر شرکت‌های رتبه‌بندی خصوصی نظیر فیچ، مودیز و اس‌اندپی که اقدام به رتبه‌بندی بانک‌های مختلف می‌کنند، سیستم رتبه‌بندی متفاوتی وجود دارد که با توجه به معیارهای مشخصی توسط نهادهای دولتی انجام می‌گیرد.
رتبه‌بندی بانک‌ها به منظور ارزیابی امنیت و سلامت بانک‌ها و موسسات مالی انجام می‌گیرد. علاوه بر شرکت‌های رتبه‌بندی خصوصی نظیر فیچ، مودیز و اس‌اندپی که اقدام به رتبه‌بندی بانک‌های مختلف می‌کنند، سیستم رتبه‌بندی متفاوتی وجود دارد که با توجه به معیارهای مشخصی توسط نهادهای دولتی انجام می‌گیرد.
در سال 1979 و به پیشنهاد فدرال‌رزرو آمریکا، سیستم یکپارچه رتبه‌بندی موسسات مالی (UFIRS) در موسسات بانکی آمریکا و بعد از آن در سراسر دنیا به کار گرفته شد. این سیستم که بعدها در جهان با نام اختصاری CAMEL شناخته شد منعکس‌کننده ارزیابی چهار بخش در حوزه بانکی بود: سرمایه (Capital)، کیفیت دارایی (Asset quality)، مدیریت (Management)، درآمد (Earnings) و نقدینگی (Liquidity). در سال 1995، فدرال‌رزرو و دفتر حسابرسی ارزی (OCC) با اضافه کردن حساسیت سیستم‌های مالی (Sensivity)، این نام اختصاری را به CAMELS تغییر داد.
رتبه‌بندی CELS یا رتبه‌بندی Camels یک سیستم رتبه‌بندی نظارتی است که در آمریکا توسعه یافته تا شرایط کلی بانک‌ها را طبقه‌بندی کند. این رتبه‌بندی روی تمامی بانک‌ها و موسسات اعتباری در آمریکا (حدود هشت هزار موسسه) اعمال شده و در خارج از آمریکا نیز به وسیله مقام‌های نظارتی سیستم‌های بانکداری مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.
رتبه‌بندی بر اساس تجزیه و تحلیل نسبت تراز مالی بانک‌ها و یک آزمایش در محل طراحی‌شده به وسیله نهادهای قانونگذار نظارتی مشخص می‌شود. در آمریکا این نهادهای نظارتی شامل فدرال‌رزرو، دفتر حسابرسی ارزی، اداره اتحادیه‌های اعتباری ملی، شرکت بیمه سپرده‌گذاری فدرال و اداره اعتبارات محلی هستند.
رتبه‌بندی‌ها تنها در اختیار مدیران ارشد قرار گرفته و به صورت عمومی منتشر نمی‌شود تا از هرگونه بحران بانکی و هجوم مردم به موسسات و بانک‌هایی که در رتبه‌بندی کملز نمره خوبی دریافت نکردند، جلوگیری شود. موسساتی با شرایط رو به وخامت و رتبه کملز نزولی در معرض موشکافی بیشتر نهادهای نظارتی قرار می‌گیرند. موسسات ناموفق در نهایت از طریق فرآیند رسمی رفع مشکلات طراحی‌شده به منظور حفاظت از سپرده‌گذاران خرد معضلات خود را حل می‌کنند. اجزایی از شرایط بانک که در این رتبه‌بندی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد عبارت است از: کفایت سرمایه، دارایی‌ها، قابلیت و توانایی مدیریت، درآمدها، نقدینگی و حساسیت. نمره1 بهترین و نمره 5 بدترین امتیاز در هر یک از دسته‌بندی‌های اشاره‌شده خواهد بود. نمره 1 و 2 به موسسات مالی تعلق می‌گیرد که از بهترین شرایط زیربنایی برخوردار باشند. نمره 3 یا 4 معمولاً نشان‌دهنده مشکلاتی جدی بوده که نیاز به اقدام فوری یا بازبینی دقیق خواهد داشت. نمره 5 هم به موسسه‌ای داده می‌شود که در 12 ماه آینده احتمال شکست آن تا حد زیادی وجود دارد.
دیدگاه تان را بنویسید