مشکلات نیمه‌وقت‌ها

الیندا دلاکروز، برای 15 سال شغل تمام‌وقتی در کارخانه‌ای در تگزاس داشت. شغلی که حقوق آن سطح مناسبی از زندگی را برای او ایجاد می‌کرد و چهار هفته تعطیلات با حقوق را هم شامل می‌شد! مانند همه شغل‌های تمام‌وقت دیگر. اما این شیوه زندگی در سال 2009 و با بسته شدن کارخانه، به اتمام رسید. در سال‌های پس از آن زندگی او به دوره‌های گشتن به دنبال شغل تمام‌وقت و اشتغال در کاری پاره‌وقت گذشته است. حتی هنوز هم وی، به صورت پاره‌وقت به کار مشغول است، در سه شغل متفاوت. او حدود 60 ساعت در هفته کار می‌کند که بیشتر از ساعت کار تمام وقتش است. هیچ تعطیلاتی ندارد و مرخصی با حقوق هم شامل او نمی‌شود. در آخر هم مجموعاً قبل از پرداخت مالیات 1600 دلار دستمزد می‌گیرد در حالی که در زمان اشتغال در کارخانه، دو هزار دلار ماهانه به خانه می‌برد.
دلاکروز اما تنها یک نفر از 1 /2 میلیون‌نفری است که در ایالات متحده در چندین شغل پاره‌وقت به کار مشغولند. چند نفر از این عده، شغل‌های پاره‌وقت خود را دوست دارند و چند نفر اجباراً چنین وضعی را تحمل می‌کنند؟ جواب دادن به این سوال بسیار سخت است. اما شواهد نشان می‌دهد گروه دوم، کسانی که اجباراً به کار پاره‌وقت مشغولند، اکثریت آماری را در اختیار دارند. متاسفانه کسانی که در مشاغل پاره‌وقت به کار مشغولند، کارگران ساده‌ای هستند که مهارت لازم برای کار با تکنولوژی‌های جدید را نداشته و توان یادگیری آن را هم ندارند. مشاغل پاره‌وقت هم به دلیل حقوق ساعتی کمتر و هم ساعت کار کمتر، معمولاً درآمد کافی برای زندگی افراد را تامین نمی‌کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهد درصد نه‌چندان اندکی که از غذای رایگان غذاخوری‌های عمومی استفاده می‌کنند، این دسته از شاغلان هستند.
کارگران شاغل در مشاغل نیمه‌وقت، این روزها به بحران اقتصاد ایالات متحده تبدیل شده‌اند. دلاکروز در حال حاضر 55‌ساله است و حداقل این شانس را دارد که تحصیلات فرزندانش به درآمد او بستگی ندارد. او همچنین کودکی در سن رشد در خانه ندارد که کاهش درآمد باعث سوءتغذیه احتمالی و سایر مشکلاتی شود که می‌تواند اثری مهم بر آینده‌اش داشته باشد. اگرچه او نیز به نوبه خود، زیان بزرگی، بزرگ‌تر از کار کردن برای 60 ساعت در هفته بدون تعطیلات و مرخصی، از بحران دیده است. دلاکروز به دلیل ناتوانی در پرداخت اقساط، خانه‌اش را از دست داد و حالا بعد از شش سال توانسته دوباره وامی 35 هزار‌دلاری از بانکی محلی بگیرد و از آن برای خرید خانه‌ای استفاده کند که خودش، دختر و داماد و نوه‌هایش همه با هم در آن زندگی می‌کنند. شاغلان نیمه‌وقتی که علاوه بر بحران مسکن، از مشکلاتی مانند داشتن فرزند کوچک یا در سنین مدرسه هم رنج می‌برند، گروه‌های در معرض آسیب اجتماع هستند که مشکلات اقتصادی فعلی می‌تواند تمام عمر آنها و فرزندان‌شان و در نتیجه جامعه را تحت‌الشعاع قرار دهد. همچنین با معین نبودن تعدادی از این دسته کارگران که تمایل به داشتن کاری تمام‌وقت دارند، تخمین کمبودهای اقتصادی و برنامه‌ریزی برای تصحیح آن مشکل می‌شود.