برنده جدال کبوترها و بازها

انتصاب جانت یلن به ریاست فدرال‌رزرو به نوعی سنت‌شکنی محسوب می‌شود، اما نه‌فقط به خاطر اینکه او اولین زنی است که در این سمت می‌نشیند؛ او همچنین اولین حامی سیاست پولی شناخته‌شده‌ای است که به این مقام می‌رسد. دوستداران سیاست پولی‌(کبوترها) بیشتر از همسالان خود یعنی مخالفان (بازها) در مورد بیکاری نگران هستند و کمتر از آنها در مورد تورم نگرانی به دل راه می‌دهند. روسای جمهوری برای اطمینان‌بخشی به بازارها و اینکه بانک فدرال‌رزرو تسلیم تعصب تورمی نظام سیاسی نخواهد شد، زمانی احساس می‌کردند مجبور به تعیین مخالفانی (بازها) مانند پل ولکر و آلن گرینسپن، یا حداقل افرادی مانند بن برنانکی که تصور می‌شد دوستدار سیاست پولی نیستند، هستند. خانم یلن نیز اولین انتخاب باراک اوباما از بین گزینه‌های موجود برای جانشینی بن برنانکی نبود. اما در انتصاب یلن، اوباما به طور ضمنی اذعان کرد جهان و اولویت‌های بانک فدرال‌رزرو تغییر کرده است؛ از سال 2008، آمریکا و بسیاری از کشورهای جهان با تقاضای پایین و نرخ بالای بیکاری رو به رو بوده‌اند، در حالی که تورم، به استثنای انرژی، به طور پیوسته به کمتر از هدف بانک فدرال‌رزرو یعنی دو درصد کاهش یافته است. وزن بالای بیکاری: خانم یلن هم‌اکنون تنها فردی نیست که اعتقاد به بزرگی مشکل بیکاری نسبت به نرخ تورم دارد. همین طور لری سامرز، مدعی سابق این پست تا زمانی که اپوزیسیون دموکراتیک او را در ماه گذشته مجبور به کناره‌گیری کرد، اعتقاد به اهمیت مشکل بیکاری داشت. بسیاری از همکاران یلن در سیاستگذاری کمیته بازار آزاد بانک فدرال‌رزرو در این مورد یعنی مشکل بیکاری توافق دارند. اما یلن احساس می‌کند، حل این مشکل، طولانی و سخت است. او در سال 2012، در مجامع عمومی تحت فشار قرار گرفته بود تا برای تسریع کاهش بیکاری، نرخ بهره را برای مدت طولانی‌تر از مدت زمانی که بانک فدرال انتظار داشت، نزدیک صفر درصد نگه دارد، حتی اگر این کار باعث می‌شد تورم کمی بالاتر از دو درصد قرار بگیرد. او معمار اصلی بیانیه کنونی فدرال‌رزرو در خصوص اهداف دراز‌مدت و اصول عملیاتی این بانک است؛ این بیانیه بر لزوم اهمیت برابر اهداف بانک فدرال‌رزرو در خصوص اشتغال کامل و تورم پایین تاکید می‌کند که به موجب آن ممکن است وزن بیشتری به یکی از آن دو داده شود. اشتغال ذهنی او به مساله اشتغال به مدت‌ها قبل بر‌می‌گردد. مشاور پایان‌نامه او در دانشگاه ییل، جیمز توبین بود؛ او یک لیبرال محض و برنده جایزه نوبل بود. تحقیقات اولیه او در زمینه توسعه بین‌المللی بود، اما برند او به بررسی بازارهای کار اختصاص یافته بود. نظریه کارایی دستمزد، که به همراه همسر و جرج آکرلوف (برنده جایزه نوبل) توسعه داده شده بود، مطرح می‌کرد کارگرانی که از لحاظ پرداختی وضعیت خوبی ندارند، کمتر بهره‌ور هستند. با دانستن این موضوع، کارفرمایان به آنها دستمزدی بیش از دستمزد پاکسازی بازار (market-clearing) پرداخت خواهند کرد، که این خود بیکاری را افزایش خواهد داد. خانم یلن و آقای آکرلوف همچنین تشریح کردند چگونه شرکت‌ها و افراد به طور عقلانی ممکن است در پاسخ به یک شوک پولی، از تعدیل دستمزد یا قیمت‌ها صرف نظر کنند. این رفتار جمعی باعث رکود خواهد شد. این کار با تنظیم تئوری اقتصاد کلان کینزی بر بنیادهای اقتصاد خرد، به ساخت پارادایم «کینزی جدید» کمک کرد، پارادایمی که به تغییر چگونگی نگاه بسیاری از بانک‌های مرکزی به جهان می‌انجامد. در سال 1996، در طول اولین سختگیری‌های او روی هیات‌مدیره فدرال‌رزرو، او همچنین با دفاع از هدف تورم دودرصدی به جای صفر درصد، باعث هیاهوی بازهای فدرال‌رزرو شد. با این کار، تورم پایین مثبت، دستیابی به تعدیل دستمزد واقعی را آسان کرد و علاوه بر این بانک فدرال‌رزرو نیز توانست به راحتی نرخ بهره واقعی منفی را مهندسی کند (از قضا، آقای سامرز برای اولین بار در سال 1991 این مورد را انجام داده بود). این دیدگاه به خوبی روی رویدادها تاثیر‌گذار بوده است. حمایت‌های طولانی‌مدت خانم یلن از تورم دو‌درصدی عملاً تضمین می‌کند که او امکان حرکت تورم به بالای این سطح را محدود خواهد ساخت. لری مایر از مشاوران اقتصاد کلان که با خانم یلن در دهه 1990 در فدرال‌رزرو هم‌خدمت بود، گفت: «در زمانی که مساله دفاع از هدف دو‌درصدی مطرح است، هیچ کبوتری روی بال کمیته بازار باز فدرال‌رزرو وجود ندارد.» ادامه تسهیل کمی: اما تورم دیگر فصل ممیز بین بازها از کبوترها نیست. بازها این روزها گلایه دارند که سیاست پولی بانک فدرال‌رزرو (خرید اوراق قرضه) قیمت‌های مالی را تحریف، ریسک‌پذیری را تقویت و انضباط را از مقامات مالی می‌گیرد. مقامات بانک فدرال‌رزرو برخی از این نگرانی‌ها را به اشتراک می‌گذارند، اما خانم یلن در این مورد کمتر نگران بود. به عنوان نایب رئیس، او به آقای برنانکی کمک کرد تا به کمیته بازار باز بفهماند در موضع فعلی خود یعنی ادامه خرید‌های اوراق قرضه باقی بماند؛ او آنها را به حفظ نرخ تامین مالی فدرال‌رزرو در صفر درصد (که از اواخر 2008 وجود داشته)، حداقل تا زمانی که بیکاری به 5/6 درصد یا پایین‌تر کاهش یافته باشد، و تا زمانی که بازار کار بهبود قابل ملاحظه‌ای پیدا کرده باشد، متعهد ساخت. کبوتر بودن و حامی سیاست پولی بودن خانم یلن در نقش ریاست فدرال‌رزرو، می‌تواند همچنین برای او مسوولیت‌هایی را به همراه داشته باشد. او این پست را زمانی بر عهده می‌گیرد که سیاست پولی تقریباً به عاملی برای برهم‌زنی سیاست‌های مالی تبدیل شده است. جمهوریخواهان در مجلس سنا، تمایلی به سیاست تسهیل کمی و یا حمایت از آن ندارند. هم‌اکنون چهار نفر از جمهوریخواهان در کمیته بانکداری مجلس سنا هستند که یلن در سال 2010 برای معاونت آن نامزد شده بود. هر چهار نفر برای تایید یلن به او رای ندادند. باب کورکر تنسی (یکی از این جمهوریخواهان) در روز تایید یلن در شبکه سی‌ان‌بی‌سی گفت: «یلن به خصوص در مورد نقش سیاست پولی در اقتصاد معتدل نبوده و من هیچ شواهدی نمی‌بینم که تغییر در این دیدگاه او رخ داده باشد؛ اما امروز با پشتیبانی تمام 54 دموکرات و هم‌پیمانان دموکرات‌ها، تایید خانم یلن تقریباً قطعی است.» جمهوریخواهان انگیزه کمی برای تصدیق او دارند. او ممکن است شایسته‌ترین نامزد برای این پست در تاریخ باشد، و آقای اوباما نیز قصد معرفی یک باز و مخالف سیاست پولی ندارد. جمهوریخواهان می‌توانند به طرقی سیاست‌های او را تحت تاثیر قرار دهند. یکی از هفت کرسی در هیات مدیره بانک فدرال‌رزرو، خالی است و با توجه به اتمام مهلت اعضای کنونی و تلاش جمهوریخواهان برای تصاحب این کرسی‌ها، پنج کرسی دیگر نیز می‌تواند سال آینده خالی شود. برای جلب رضایت جمهوریخواهان، آقای اوباما ممکن است مجبور به معرفی نامزدهایی شود که دیدگاه‌شان بیش از حد هم به دیدگاه خانم یلن نزدیک نیست. این مورد چالش دیگر خانم یلن را برجسته می‌سازد: اجماع در کمیته‌ای که در آن تعداد زیادی از اعضا حامی کبوتر و سیاست‌های پولی نیستند، به چالش جدی یلن تبدیل خواهد شد. اما افرادی که با خانم یلن کار کرده‌اند، او را به عنوان فردی با توانایی اقناع، که به خوبی و با دقت تمام آمادگی رو به رو شدن با چنین چالشی را دارد، توصیف می‌کنند. توانایی او برای رساندن اعضا به اجماع بیشتر از آقای سامرز، اما کمتر از آقای برنانکی است. آقای برنانکی تلاش کرده حتی در زمانی که سیاست‌های بانک فدرال آزمون نشده یا در شرایط بسیار دشوار دیگر، به طریقی به اجماع دست پیدا کند. اوایل سال جاری، آقای برنانکی اشاره کرد در سال کنونی شروع به کاهش تسهیل مقداری خواهد کرد، و تا پایان سال آینده نیز به آن پایان خواهد داد. اما در ماه سپتامبر بانک فدرال‌رزرو با چسبیدن به سرعت خرید 85 میلیارد‌دلاری اوراق قرضه خود، بازارها را غافلگیر کرد، و در حال حاضر نیز به نظر می‌رسد این خریدها احتمالاً حداقل تا دسامبر با سرعت کنونی ادامه پیدا کند. سردرگمی و بلاتکلیفی در این باره، با توجه به گزارش‌های اخیر روزنامه وال‌استریت ژورنال، به دلیل تنش رقابتی بین‌گروهی از بازها، شامل چندین تن از مقامات دولتی، و برنانکی بوده است؛ برنانکی نگران این است که اقتصاد هنوز به مرحله رشد نرسیده، و نباید از سرعت خریدها کاست. خانم یلن چندین ماه است که علناً در خصوص سیاست پولی ساکت نشسته، اما به احتمال زیاد با آقای برنانکی در خصوص تصمیم‌گیری برای کاهش تسهیل مقداری، البته برای حال حاضر، هم‌عقیده است. او احتمالاً همان مسیری را که می‌خواست دنبال کند، دنبال خواهد کرد یعنی کاهش ملایم تسهیل مقداری همراه با تعهدی استوار برای حفظ نرخ تامین مالی صفر‌درصدی. کریشنا گوآ، مقام سابق بانک فدرال‌رزرو نیویورک که در حال حاضر تحلیلگر گروه ‌ای‌اس‌ای است، در این باره گفت: «زمانی خانم یلن ممکن است متفاوت عمل کند که اقتصاد نتواند تقویت شود و تورم بسیار پایین باشد. خانم یلن برای حفظ خرید 85 میلیارد‌دلاری دارایی‌ها تا وقتی که او می‌تواند این کمیته را تحویل دهد، مبارزه خواهد کرد.»
منبع: اکونومیست