افزایش مهارت‌ها کلید رشد دستمزدها

مساله افزایش حداقل دستمزد مدت‌هاست که در میان اقتصاددانان مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد. طرح‌های حمایتی سنتی از درآمد خانوارها که به منظور کاهش فشارهای اقتصادی بر اقشار کم‌درآمد طراحی شده است انگیزه منفی در میان شاغلان کم‌مهارت ایجاد می‌کند و مانع از تلاش بیشتر آنها در فضای کسب‌و‌کار می‌شود و مهارت‌آموزی که زمینه لازم را برای ارتقای شغلی و درآمدی است به تعویق می‌اندازد. از طرف دیگر تعیین قانون حداقل دستمزد سبب می‌شود تا واحدهای تولیدی هم تمایل خود برای استخدام نیرو را از دست بدهند و ترجیح دهند از نیروهای ارزان‌قیمت روز‌مزد یا ساعت‌مزد استفاده کنند.

بنابراین نظام حمایتی کنونی از نیروی کار که از طریق تعیین حداقل دستمزد است بر روی دو طرف معادله یعنی هم نیروی کار و هم کارفرما اثر منفی بر جای می‌گذارد. اما برای حل این معضل در کوتاه‌مدت و بلندمدت راه‌حل‌های مختلفی وجود دارد. در کوتاه‌مدت باید حاشیه مالیات بر دستمزد کارگرانی که دستمزدهای اندک دریافت می‌کنند رشد کند تا افراد مذکور کار کردن با دستمزدهای اندک را به دریافت حقوق‌های بیکاری ترجیح دهند.

در بلند‌مدت هم بهترین استراتژی برای افزایش دادن درآمد کارگران کم‌درآمد این است که سعی کنیم تعداد این دسته از کارگران را تقلیل دهیم. به تعبیر دیگر فراهم کردن فرصت‌های مهارت‌آموزی و جذب مهاجران ماهر به جای مهاجران بدون مهارت یا کارگران ساده، ارتقای نظام آموزشی و طراحی دوباره مزایای خانوادگی از دیگر طرح‌هایی است که می‌تواند زمینه‌ساز رشد توانمندی‌های افراد و کاهش شمار کارگران ساده و کم‌درآمد در کشور شود و به تدریج افزایش پایه درآمدی و رشد سطح دستمزدها و به دنبال آن رشد درآمدهای خانوارها را به همراه خواهد آورد.