کابوس سبز

تنها هشت روز پیش از آنکه همه دنیا برای حفظ محیط زیست و تلاش برای نگهداری از ثروت ملی جشن بگیرند و شادی کنند، گلوله قاچاقچیان چوب جان یکی از جنگلبان‌های استان مازندران را گرفت. ماموری که طبق قانون از مجموعه همکاران وزارت جهاد کشاورزی و از نیروهای قرق‌بان سازمان جنگل‌ها و مراتع بود اما جانش برای حفظ محیط زیست از دست رفت.
از سال ۱۳۸۰ تاکنون که روش برخورد با متخلفان محیط زیست تغییر کرده و برای حفظ منابع طبیعی هر کدام از سازمان‌های متولی طبیعت و جنگل‌ها یگان‌های ویژه‌ای پیش‌بینی کرده‌اند تاکنون بیش از ۱۱ جنگلبان و بیش از ۱۰۰ محیط‌بان جان خود را از دست داده‌اند.
بنابر آخرین اطلاعاتی که در سایت سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر شده است طبق استانداردهای جهانی به ازای هر چهار هزار هکتار در عرصه طبیعی یک محیط‌بان برای حفاظت آن تعیین می‌شود. این در حالی است که ایران چندین برابر کمتر از استاندارد جهانی محیط‌بان دارد و به همین دلیل به ازای هر 40 هزار هکتار یک محیط‌بان وجود دارد. این اعداد یعنی استانداردهای محیط‌بانی در ایران یک‌چهارم استانداردهای دنیاست.
شرایط جنگلبان‌های کشور نیز چندان فرقی با وضعیت محیط‌بانان محیط زیست ندارد. سال گذشته خبرگزاری ایرنا در گزارشی به نقل از قائم‌مقام سازمان جنگل‌ها نوشت براساس استانداردهای جهانی برای هر ۱۰ هزار هکتار جنگل باید یک جنگلبان در نظر گرفته شود در حالی که هم‌اکنون برای هر ۸۰ هزار هکتار یک جنگلبان دیده شده است. این یعنی استانداردهای جنگلبانی ایران هم یک‌هفتم دنیاست.
عقب‌افتادگی در پیش‌بینی‌های فنی و تخصصی برای حفظ محیط زیست ناراحت‌کننده‌تر از این اعداد و ارقام است. خبرگزاری مهر در آخرین گزارش خود خسارت تخریب محیط زیست به اقتصاد کشور را بر اساس آخرین گزارش رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس نهم آورده است: بانک جهانی در تازه‌ترین گزارش خود خسارت سالانه تخریب زمین در ایران را ۱۵ هزار و ۴۳۰ میلیارد دلار معادل ۱ /۷ درصد تولید ناخالص داخلی و خسارت سالانه آلودگی هوا در ایران را تا سال ۲۰۱۶ میلادی حدود ۱ /۶ میلیارد دلار تخمین زده است.
خسارتی که از آن در آخرین گزارش بانک جهانی صحبت می‌شود نشان می‌دهد که از سال ۲۰۱۴ تا امروز رتبه پیشرفت محیط زیستی ایران نزول کرده است. ایران از آن سال تاکنون از رتبه ۸۳ به ۱۰۵ رسیده است. هرچند که در خاورمیانه در میان کشورها پیشرفت کوچکی داشته است اما در کل جهان نه تنها پیشرفتی نداشته بلکه نسبت به رشد توسعه در دنیا عقب‌گرد داشته است. واقعیت روبه‌روی چشم ایران نشسته است و نشان می‌دهد که اگر برای مصرف درست آب و نگهداری جنگل‌ها از همین امروز قدمی برداشته نشود تا ۱۰ سال آینده بیشتر مناطق ایران از بی‌آبی خشک می‌شوند و ساکنان آن آواره. واقعیت نشان می‌دهد که اگر از همین امروز برای ساخت و طراحی خودروهای جدید با شیوه سوخت‌رسانی به روز فکری نشود تا ۱۰ سال آینده سرطان ریه یکی از اصلی‌ترین عوامل مرگ شهروندان ایرانی می‌شود. واقعیت روبه‌روی ایران نشسته است که نشان دهد اگر همین
امروز به تغییر شیوه زندگی فکر نکنیم فردایی پیش رو نخواهیم داشت.