طبقه متوسط واقعاً در حال پسرفت است

یک مطلب تحریک‌کننده در وال‌استریت ژورنال از دو اقتصاددان، «دونالد بودریاوکس» و «مارک پری»، منتشر شده که در آن ادعا شده طبقه متوسط در وضعیت رکودی نیست، حتی با وجود اینکه درآمدهای طبقه متوسط طی چندین دهه بهبود نیافته است. نکته اصلی بحث آنها این است که استانداردهای زندگی طبقه متوسط در حال بالا رفتن است و آن مصرف‌کنندگان، «قدرت خرید بیشتری، حتی نسبت به قبل» دارند. دو پاراگراف کلیدی مطلب آنها این است: «هیچ علامتی از وضعیت رفاه، آگاهی‌بخش‌تر و مهم‌تر از امید به زندگی نیست. خوشبختانه، کسی که در آمریکا زاده می‌شود، امروز، می‌تواند انتظار عمری بیشتر از 79 سال داشته باشد - پنج سال طولانی‌تر از مدت امید به زندگی در سال1980و بیش از یک دهه بیشتر از این مدت در سال1950. این مدت‌های انتظاری و متوسط برای حیات، چندان برای آمریکایی‌های دارای امتیاز ویژه مورد توجه قرار نگرفته است... » همچنین آمریکایی‌ها خیلی بهتر قادر به لذت بردن از عمر طولانی‌تر خود هستند. مطابق داده‌های دایره تحلیل‌های اقتصادی، مخارج خانوارها روی خیلی از «ابتداییات» زندگی مدرن -غذا در خانه، اتومبیل، لباس و کفش، تجهیزات و اثاثیه منزل، مسکن و تسهیلات زندگی مانند آب و برق و ...- از 53 درصد درآمد شخصی قابل تصرف در سال 1950 به حد 44 درصد از این درآمد در سال 1970 و به 32 درصد در زمان حاضر رسیده است. این غیر قابل انکار است، و موضوع بزرگی است، که آمریکایی‌ها در حال زندگی طولانی‌تری هستند. اما نکته دوم -که ما در حال خرج کمتری روی «ابتداییات» زندگی هستیم- خب، این نتیجه بستگی زیادی به این دارد که شما «ابتداییات» را چه تعریف کنید. بودریاوکس و پری، ابتداییات را غذا، لباس، خانه و ماشین به شمار می‌آورند. بسیار خب. ولی، با همین فهرست، چنان که ما بنزین (برای به حرکت درآوردن ماشین)، مراقبت درمانی (برای کمک به ما برای زندگی طولانی‌تر) و آموزش (که روز به روز ضرورت بیشتری برای یافتن و حفظ یک شغل طبقه متوسطی پیدا می‌کند) را به اینها اضافه کنیم چه؟ در این صورت حساب و کتاب به کلی متفاوت خواهد شد. با استفاده از داده‌های مخارج مصرف‌کننده «دایره تحلیل‌های اقتصادی»، محاسبات من نشان داد که گروه ابتداییات بودریاوکس/پری، به میزانی در حدود نیمی از کل مخارج مصرف‌کنندگان در آمریکا در سال1970 بالا رفته بود. در حدود سال 2011، این رقم پایین آمده و در حدود 35 درصد بود. این در اساس همان چیزی است که بودریاوکس و پری نیز یافته‌اند. اما اگر شما گروه «ابتداییات» را طوری بسط دهید که کالاها و خدمات دیگری مانند بنزین، خدمات بهداشتی، هزینه‌های درمانی و آموزش را شامل شود، مشاهده می‌شود کمی تغییرات در طول40 سال اخیر تا‌کنون به وقوع پیوسته است. بدین ترتیب، محاسبه می‌شود که گروه کالاها و خدمات ابتدایی برای زندگی، تا 64 درصد از مخارج مصرف‌کنندگان آمریکایی را در سال 1970 از آن خود کرده بود. این در حالی است که این میزان هم در همان حدود، یعنی 62 درصد از مخارج مصرفی شهروندان را در سال 2011 به خود اختصاص داده است. به طریقی متفاوت، ما میزان کمتری از درآمد خود را امروز روی لباس و غذا خرج می‌کنیم. ما بخش بیشتری از آن را برای دکتر و سوخت می‌دهیم. درک این سخت است که چطور قبلی‌ها، «ابتداییات» هستند اما بعدی‌ها، ابتداییات به شمار آورده نشوند.