تاریخ انتشار:
به بهانه دومین سالگرد پیروزی حسن روحانی
موعد شمارش اولین جوجه‌ها
هنگامی که در غروب بیست و پنجم خردادماه ۱۳۹۲ با اعلام رسمی پیروزی حسن روحانی از صدا و سیما، بسیاری از شهروندان شادمانه به خیابان ریختند و تا پاسی از شب این برد را با هم جشن گرفتند، کمتر شهروندی به یاد مشکلات فردا بود. آنان بیش از همه خرسند از پایان زمامداری چهره‌ای بودند که مسوول بسیاری از ناکامی‌ها و چالش‌های هشت سال گذشته بود.
هنگامی که در غروب بیست و پنجم خردادماه 1392 با اعلام رسمی پیروزی حسن روحانی از صدا و سیما، بسیاری از شهروندان شادمانه به خیابان ریختند و تا پاسی از شب این برد را با هم جشن گرفتند، کمتر شهروندی به یاد مشکلات فردا بود. آنان بیش از همه خرسند از پایان زمامداری چهره‌ای بودند که مسوول بسیاری از ناکامی‌ها و چالش‌های هشت سال گذشته بود. بسیاری از یاران رئیس‌جمهور جدید نیز هیجان‌زده از این پیروزی مترصد تحلیل شرایط جدید و یافتن کرسی‌های مناسب‌تر البته حتماً برای خدمت به خلق‌الله بودند. با این حال بعید به نظر می‌رسد که حسن روحانی و برخی از مشاوران دوراندیش‌تر او در آن شب توانسته باشند اندکی چشم برهم گذاشته و با آرامش به صبح برسند. بسیاری از دلسوزان کشور در سال‌های پیش از آن همواره تاکید می‌کردند که یکی از بدشانسی‌های هر دولتمردی در این سرزمین نشستن بر کرسی جانشینی محمود احمدی‌نژاد است. سکانداری که در کمال سلامت و آرامش در یک روز داغ تیرماه 86 قطب‌نمای کشتی-سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی- را با خونسردی کامل درآورد و به دریا انداخت در کمتر از چند ماه با شعار شکستن حلقه بسته مدیریت کشور، اکثریت قریب به اتفاق سر ملوان‌های
کشتی اعم از ارشد، میانی و پایین‌دستی را از عرشه فراخواند، با برنامه دیپلماسی تهاجمی و ادعای ترس سکاندار پیشین، مسیر کشتی را به سمت ابرهای تیره دور و نزدیک هدایت کرد و عملاً در اقیانوس سیاست دنیا هر جا که توفانی به پا می‌شد و صاعقه‌ای می‌آمد، هزینه‌ای نیز به صورتحساب ما اضافه می‌شد. در این فضا مسافران کشتی، خسته و هراسان سکان را به دست چهره‌ای سپرده بودند که بیشترین انتقاد را از وضع موجود داشت و وعده تغییر مسیر تا 180 درجه را نیز داده بود. با همه این احوال حسن روحانی بر کرسی ریاست‌جمهوری ایران تکیه کرد و از همان روز نخست نشان داد برای تحقق شعارهای خود با برنامه وارد شده است. برنامه‌هایی که در دو سال گذشته با موانع زیادی نیز مواجه شد و در برخی از موارد به ثمر نشستن اهداف آن به درازا کشید. با نگاهی به شعارهای حسن روحانی و اقدامات او به سادگی می‌توان به این تحلیل رسید که اولویت او اقتصاد و دیپلماسی بوده است. در بحث اقتصاد اگرچه دولت یازدهم در این مدت با مهار تورم لجام‌گسیخته، آرامش را به جامعه تزریق کرده است، اما به نظر می‌رسد با رسیدن به پوسته سخت تورم، آشکار شدن آثار اجرای بدون برنامه قانون هدفمندی
یارانه‌ها در دولت پیشین و تلاش دولت برای خروج از رکود، برنامه‌های اقتصادی دولت وارد یکی از بزنگاه‌های حساس و تعیین‌کننده شده است. در بخش دیپلماسی نیز شاهدیم که مذاکرات ایران و قدرت‌های جهانی برخلاف دوره گذشته از بحث بر سر مکان بعدی مذاکرات، تاریخ کوروش و مرحوم محمد مصدق به مسائلی مانند لغو تحریم‌ها و چگونگی ادامه فعالیت‌های هسته‌ای ایران وارد شده است. در این دو سال قطعنامه جدیدی نیز علیه ایران در مجامع بین‌المللی صادر نشده است. این ایام مصادف است با دومین سالگرد پیروزی حسن روحانی، زمانی که به نظر می‌رسد موعد شمارش نخستین جوجه‌های وعده‌های رئیس‌جمهور نیز فرا رسیده باشد. تا حدود دو هفته دیگر ضرب‌الاجل مذاکرات هسته‌ای به پایان می‌رسد، مذاکراتی که حسن روحانی و باراک اوباما به صورت حیثیتی روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند و در بسیاری از برنامه‌های رئیس‌جمهور به عنوان پارامتر اصلی حضور دارد. در کنار این اقدامات مهم، به نظر می‌رسد که رئیس‌جمهور در حوزه سیاست داخلی هنوز گام موثری برنداشته است. با توجه به در پیش بودن انتخابات مجلس در کمتر از هشت ماه دیگر، حسن روحانی و تیم او اگر می‌خواهند در دو سال آتی قوه قانونگذاری
یار شاطر آنها باشد نه بار خاطر، از همین امروز باید در این بخش نیز فعال شوند. هدر دادن فرصت در ماه‌های آتی مطمئناً روحانی و همراهان او را با مشکلات زیادی مواجه خواهد کرد.
دیدگاه تان را بنویسید