لفاظی‌ها چه سودی برای ما دارد؟

هیچ‌کس منکر نقش آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در پیروزی حسن روحانی در انتخابات یک سال پیش نیست اما آن‌گونه که مهمانان روزانه‌اش رودررو از او به عنوان «منجی کشور» از شرایط سال‌های گذشته و «پدرخوانده دولت» در سال‌های پیش رو یاد می‌کنند، او می‌تواند نقش‌آفرینی کند؟ سه‌شنبه هفته گذشته جمعی از فعالان بخش خصوصی و اعضای هیات نمایندگان اتاق‌های بازرگانی تهران و ایران به دیدار سیاستمدار کارکشته رفتند و از او به عنوان «سرمایه اسلام»، «ستون انقلاب»، «پدرخوانده دولت»، «منجی مردم»، «معمار اقتصاد کشور»، «تنها امید مردم برای بازسازی خرابی‌ها»، «مبارز واقعی با فساد» و...یاد کردند. اکبر هاشمی‌رفسنجانی اما در مقابل این لفاظی‌ها و تعابیر احتمالاً اغراق‌آمیز اعتراضی نکرد و حتی در مقابل یکی از مهمانان که خطاب به او گفت «شما تنها فردی هستید که آنقدر جذبه دارید که من در مقابل شما دست و پایم را گم می‌کنم» تنها خندید و گفت «دست‌وپایتان را گم نکنید». آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی بدون شک در سال‌های گذشته با سیاست‌ورزی و تحمل سختی‌های بسیار نقش غیرقابل‌انکاری در انتقال قدرت از طیف تندرو اصولگرا به طیف میانه‌رو اصلاح‌طلبان داشت، اما آیا بهتر نیست او و دیگر مسوولان کشور را با القاب و عناوین اغراق‌آمیز مورد خطاب قرار ندهیم. حذف چنین فرهنگی آیا به نفع همه و مصالح ملی ما نیست؟