تاریخ انتشار:
واقعیت با آنچه خزانه‌دار انگلستان از وضعیت زندگی مردم می‌گوید تفاوت دارد
ادعای آقای خزانه‌دار
کوشش ناامیدکننده خزانه‌دار انگلستان برای اثبات این ادعا که استانداردهای زندگی در حال افزایش هستند، با واقعیت زندگی اکثر مردم در تضاد است. استانداردهای زندگی زمین جنگ جدید در سیاست انگلستان است. این زمین برای حزب کارگر که در سه سال اخیر مدام از طبقه متوسط در حال زوال سخن می‌گفت، زمین آشنایی است. شگفت‌آور نیست که مباحثه سیاسی مجدداً در حال تغییر مسیر به سوی هزینه زندگی است، در حالی که با وجود نشانه‌های بهبود وضعیت اقتصادی در روز 25 جولای، میانگین درآمدها هر ماه پایین‌تر از سطح قیمت‌ها می‌رود. در واقع، اکنون وضعیت درآمد خانوارها از سال 1870 بدین‌سو در ضعیف‌ترین وضعیت قرار دارد. حزب کارگر از ادامه بازی در این زمین لذت می‌برد، زیرا در حالی که میلیونرها چند ماه پیش از یک کاهش مالیاتی بزرگ بهره‌مند شدند، اکثر خانواده‌ها شرایط زندگی را در دولت محافظه‌کارها دشوارتر می‌بینند. از زمان نخست‌وزیری دیوید کامرون و خزانه‌داری جرج آزبورن، درآمد هر خانوار به طور میانگین سالیانه 1350 پوند کاهش یافته است. البته این پیش از تغییر تاثیر مالیات و سود تا سال 2010 بوده است. بنا‌بر گزارش موسسه مطالعات مالی این تغییرات منجر به
کاهش درآمد خانوارها به میزان 891 پوند فقط در امسال شده است. همان طور که اد میلیبند و اد بالز در طول یک سال گذشته گفته‌اند، ما به بازیابی قدرتمند و پایدار اقتصاد توسط همراهی بسیاری از مردم، و نه توسط عده کمی از مردم در طبقات بالا، نیازمندیم. این چیزی است که ما به آن برنامه اقتصادی «یک ملت» می‌گوییم. به همین علت این هفته خزانه‌دار دولت سایه نیروهای مختلف از جمله لری سامرز وزیر دارایی پیشین آمریکا را به منظور تشکیل یک کمیسیون فراقاره‌ای به منظور تهیه یک برنامه جامع رفاه گرد هم جمع کرد. این کمیسیون به بررسی اصلاحات بلندمدت مورد نیاز برای تضمین اینکه رشد اقتصادی به افزایش استانداردهای زندگی برای مردم طبقات متوسط و پایین می‌شود، خواهد پرداخت. جرج آزبورن با مطرح کردن این ادعا که استانداردهای زندگی در حال سقوط نیستند، ضعف خود را در این زمینه نشان داد. این ادعا نه‌تنها با واقعیت زندگی اکثر مردم همخوان نیست، بلکه تا حد زیادی گمراه‌کننده نیز هست. آمار و ارقام موسسه ONS نشان می‌دهد شاخص «درآمد واقعی قابل عرضه خانوار» به میزان 7/1 درصد در یک چهارم قبلی سال کاهش یافته است. این میزان پایین‌ترین کاهش از سال 1987 تاکنون
بوده است. آقای خزانه‌دار مجدداً با بیان اینکه نابرابری در حال کاهش است، ادعای خود را تکرار کرد. اما او فراموش کرد اشاره کند که این اتفاق یک سال پس از افزایش مالیات درآمدهای بالا توسط حزب کارگر رخ داد. ما در حال حاضر به عمل نیازمندیم، نه به این ادعاهای دور از ذهن که همه چیز طبق برنامه پیش می‌رود و اوضاع رفته‌رفته برای خانواده‌های معمولی بهتر می‌شود. ما اکنون به تضمین رشد پایدار و قدرتمند و اصلاح اساسی سیستم رفاهی نیازمندیم. ما باید بتوانیم 400 هزار مسکن بسازیم و 600 هزار شغل تامین کنیم. به جای کاهش مالیات طبقات ثروتمند، دولت می‌بایست از اعتبارهای مالیاتی برای خانواده‌های طبقه کارگر حمایت می‌کرد. متاسفانه دیوید کامرون و جرج آزبورن از تامل درباره این اقدامات طفره می‌روند. آنها هنوز به این تصور غلط باور دارند که کاهش مالیات بر طبقات ثروتمند منجر به منفعت همگان خواهد شد. این تصور در تضاد با برنامه اقتصادی «یک ملت» قرار دارد.
دیدگاه تان را بنویسید