سرمایه‌داری چینی

آمریکا شاید ویترین جهانی سرمایه‌داری باشد اما در حال حاضر مردم چین، ویتنام و هند بیشتر از آمریکایی‌ها به سرمایه‌داری اعتقاد دارند. موسسه تحقیقاتی پیو، بهار سال جاری میلادی، افرادی ساکن در 44 کشور جهان را مورد بررسی و پرسش قرار داد. در واقع تنها یک سوال در این بررسی پرسیده شد: «آیا شما با این عبارت موافق هستید: اکثریت افراد در اقتصادی با بازار آزاد عملکرد بهتری خواهند داشت، حتی در صورتی که عده‌ای از آنها فقیر و عده‌ای ثروتمند باشند.» در مجموع و در سطح جهان، دو‌سوم پرسش‌شوندگان اعلام کردند با این عبارت موافق هستند؛ موفقیتی دیگر برای سرمایه‌داری. اما با بررسی تفکیکی پاسخ‌ها، نتیجه حتی از این هم جالب‌تر می‌شود. در ایالات متحده 70 درصد مردم عقیده دارند سرمایه‌داری راه درستی برای تعیین جهت‌گیری‌های اقتصادی است. این درصد با کمال تعجب در مورد چین، هند و کره‌جنوبی از ایالات متحده بیشتر است. 76 درصد چینی‌ها بعد از یک دهه رشد اقتصادی بالاتر از هفت درصد و زندگی تحت لوای یک حکومت کمونیستی، به نفع سرمایه‌داری رای داده‌اند. مدیر ارشد موسسه پیو در این باره می‌گوید افزایش حمایت از سرمایه‌داری در چین، طبق نظرسنجی‌های این موسسه از سال 2002 آغاز شده و هنوز هم ادامه دارد. 72 درصد هندی‌ها و 78 درصد مردم کره‌جنوبی نیز با سرمایه‌داری موافق هستند. اما از همه عجیب‌تر اینکه، 95 درصد مردم ویتنام، سرمایه‌داری را انتخاب کرده‌اند. اما در طرف دیگر، بیش از نیمی از مردم ژاپن، یونان و اسپانیا دیگر به سرمایه‌داری اعتقاد ندارند. در اسپانیا که هنوز در حال تجربه نرخ بیکاری بیش از 25 درصد است، بیشترین ریزش مدافعان سرمایه‌داری از سال 2007 به بعد را شاهد بوده‌ایم که مسلماً علت آن بحران اقتصادی و روند بسیار کند و پر‌دست‌انداز بهبود بوده است. موضوعی که مردم آن را مشکلی می‌دانند که سرمایه‌داری و البته سرمایه‌داران مسبب آن هستند. اما همان‌طور که اقتصادهای نوظهور، پیشگامان مدافع سرمایه‌داری محسوب می‌شوند، یک اقتصاد نوظهور دیگر، کمترین جمعیت مدافع سرمایه‌داری جهان را در خود جای داده است. نظرسنجی پیو نشان می‌دهد تنها یک‌سوم مردم آرژانتین، سرمایه‌داری را روش مناسبی برای اداره اقتصاد می‌دانند. آرژانتین مدتی است که با مشکل تورم شدید کالاهای اولیه روبه‌رو است. مشکلی که دولت هنوز در حل آن موفق نبوده است. این بررسی همچنین نشان می‌دهد مردم کشورهای در حال توسعه، نسبت به آینده اقتصادی بسیار خوش‌بین‌تر از ساکنان کشورهای توسعه‌یافته هستند. 65 درصد مردم کشورهای توسعه‌یافته اعتقاد دارند نسل بعد از آنها، اوضاع مالی و استاندارد زندگی پایین‌تری نسبت به والدین خود خواهند داشت. این در حالی است که 50 درصد ساکنان اقتصادهای نوظهور و 51 درصد ساکنان کشورهای در حال توسعه اعتقاد دارند فرزندان‌شان استاندارد زندگی و امکاناتی بیش از پدران‌شان را تجربه خواهند کرد.