تاریخ انتشار:
راه‌حل: گینه نو
مهاجران قایق‌سوار
سایه انتخابات قریب‌الوقوع بر سر پناهجویان سنگینی می‌کند. کوین راد سه سال پیش و درست قبل از آنکه به سمت رهبری حزب کارگر و نخست‌وزیری استرالیا برسد به همکارانش هشدار داد در مورد پناهندگانی که با قایق به کشورش می‌آیند سیاست‌های راستگرایانه اتخاذ نکنند.
سایه انتخابات قریب‌الوقوع بر سر پناهجویان سنگینی می‌کند. کوین راد سه سال پیش و درست قبل از آنکه به سمت رهبری حزب کارگر و نخست‌وزیری استرالیا برسد به همکارانش هشدار داد در مورد پناهندگانی که با قایق به کشورش می‌آیند سیاست‌های راستگرایانه اتخاذ نکنند. کمتر از چهار هفته پس از به قدرت رسیدن دوباره، آقای راد اندرز خود را کنار گذاشت. او با حمایت پیتر اونیل نخست‌وزیر گینه نو در 19جولای اعلام کرد از آن به بعد تمام مهاجرانی که با قایق به سواحل استرالیا بیایند به کشور همسایه شمالی یعنی گینه نو فرستاده خواهند شد. حتی اگر ثابت شود آنها پناهندگان واقعی هستند باز هم شانسی برای زندگی در استرالیا نخواهند داشت و باید در گینه نو که یکی از فقیرترین کشورهای منطقه اقیانوسیه است بمانند. با نزدیک شدن به انتخابات امسال آقای راد باید به دو مساله مهمی بپردازد که در انتخابات قبل به ضرر جولیا گیلارد نخست‌وزیر سابق تمام شدند: اول، مالیات تصاعد کربن برای مقابله با تغییرات اقلیمی و دوم، افزایش شمار مهاجران قایق‌سوار. تاکنون در سال جاری بیش از 16 هزار پناهجو با 220 قایق به استرالیا آمده‌اند که تقریباً معادل کل مهاجران سال 2012
هستند. تونی ابوت رهبر حزب مخالف محافظه‌کار دو شعار «قطع مالیات با تبر» و «توقف قایق‌ها» را علیه حزب کارگر به کار برده و برای خود پشتیبانانی پیدا کرده است. اگر او به عنوان نخست‌وزیر انتخاب شود قایق‌ها را به مبداء حرکت‌شان یعنی اندونزی بازخواهد گرداند.
در 16 جولای آقای راد اعلام کرد دولت مالیات تصاعد کربن را سال آینده لغو خواهد کرد و طرح قیمت شناور هزینه‌های تصاعد -که سال قبل طراحی شده است - را به اجرا می‌گذارد. در مورد قایق‌ها نیز او قبول دارد که توافق منطقه‌ای اخیرش با گینه نو «تصمیمی تندروانه» بوده است. برخی صاحب‌نظران قانون مهاجرت پا را از این فراتر گذاشته و آن را «عجیب‌ترین واکنش بیش از حد» خوانده‌اند. آنها عقیده دارند مهاجران بهای این را می‌پردازند که آقای راد قصد دارد از جولیا گیلارد مصمم‌تر و از تونی ابوت واکنش‌گراتر باشد. از نظر آنان استرالیا مشکلی با پناهندگان ندارد بلکه مشکل این کشور سیاسی است. اما آمارها این‌طور نشان نمی‌دهند. رهبران سیاسی تمام گرو‌ه‌های مختلف تمایل دارند ظرفیت پذیرش مهاجر در استرالیا را کم نشان دهند. سال گذشته این کشور 200 هزار مهاجر را پذیرفت. اکثر 47 هزار مهاجر قایق‌سوار در پنج سال گذشته پناهنده واقعی بودند. در سال 2011 استرالیا سه درصد از کل درخواست‌های پناهندگی در کشورهای صنعتی جهان را مورد بررسی قرار داد. این تعداد تقریباً معادل جمعیت کشور بود. سیاست فرسایشی علیه پناهجویان توسط جان هوارد نخست‌وزیر محافظه‌کار سابق شروع
شد. در سال 2001 او در نارو و جزیره مانوس در گینه نو اردوگاه‌هایی برای مهاجران برپا کرد. او عنوان اقدام خود را «راه‌حل اقیانوسیه» نامید. اما آقای راد در اولین اقدام پس از نخست‌وزیری این اردوگاه‌ها را تعطیل کرد. از آن زمان استرالیا مهاجران قایق‌سوار زیادی را در جزیره کریسمس در نزدیکی اندونزی و در اقیانوس هند پذیرفته است. اما خانم گیلارد که در آن زمان نخست‌وزیر بود با اخطارهایی از جانب مخالفان مواجه شد و پیشنهاد کرد اردوگاه‌ها دوباره باز شوند تا جلوی قایق‌ها گرفته شود و جان مهاجران حفظ شود. این راه‌حل نه نخست‌وزیری را برای خانم گیلارد حفظ کرد و نه توانست قایق‌ها و غرق شدن افراد را متوقف کند. هفته گذشته حداقل 9 نفر غرق شدند، 180 نفر نجات یافتند و شمار نامعلومی نیز ناپدید شدند. برآورد می‌شود در 10 سال گذشته بیش از هزار نفر جان خود را بر سر رسیدن به استرالیا گذاشته باشند. افغانستان، سریلانکا، پاکستان و ایران مهم‌ترین مبادی پناهجویان هستند. با بازگشایی عجولانه اردوگاه‌ها در سال گذشته بعد سیاسی آنها جلوه بیشتری پیدا کرده است. بیشتر بخش‌های اردوگاه نارو در جریان شورش 544 بازداشتی آن در 19 جولای در آتش سوخت. پس از
اعتراضاتی علیه نگهداری کودکان در اردوگاه جزیره مانوس در گینه نو، دولت استرالیا مجبور شد آنها را به همراه والدین‌شان به جزیره کریسمس و یا سرزمین اصلی منتقل کند. نماینده آژانس پناهندگان سازمان ملل پس از بازدید از جزیره مانوس اعلام کرد شرایط اردوگاه هنوز از استانداردهای بین‌المللی پایین‌تر است. در 23 جولای راد سنت جرج که قبلاً در آن اردوگاه کار می‌کرد در یک برنامه تلویزیونی اعلام کرد مردان توسط یکدیگر مورد آزارهای جسمی و جنسی قرار می‌گیرند. او جزیره مانوس را «چاله جهنم گینه نو» می‌خواند. در طرح گینه نو، استرالیا قصد دارد ظرفیت اردوگاه را پنج برابر کند و سه هزار پناهجو را در آن بپذیرد. علاوه بر این دولت گینه نو کمک بیشتری برای بهداشت، پلیس و تحصیلات دانشگاهی دریافت خواهد کرد که علاوه بر کمک 500 میلیون دلاری سالانه استرالیا خواهد بود. بن سال، حقوقدان فعال در زمینه حقوق بشر، می‌گوید توافق گینه نو به معنای نقض تعهدات استرالیا در کنوانسیون مهاجران سازمان ملل است که بیان می‌کند کشورهایی که قادرند موج پناهندگان را بپذیرند نباید مسوولیت خود را به دیگران محول کنند. این موضوع در مقایسه با جذب آرای داخلی برای آقای راد
اهمیت کمتری دارد. به عقیده او چشم‌‌انداز زندگی همیشگی در گینه نو باعث توقف مهاجران قایق‌سوار خواهد شد.
دیدگاه تان را بنویسید