تاریخ انتشار:
چرا چین به اهداف بلندپروازانه‌اش نمی‌رسد
خیز اژدها برای افزایش تولید گاز
چین بین اقتصادهای بزرگ جهان با سرعت برق‌آسایی انرژی مصرف می‌کند.
چین بین اقتصادهای بزرگ جهان با سرعت برق‌آسایی انرژی مصرف می‌کند. این کشور اهداف بلندپروازانه‌ای برای بهره‌برداری از منابع گاز طبیعی خود دارد، این همان سوختی است که آمریکا هم آن را به عنوان راهی برای دستیابی به استقلال انرژی معرفی می‌کند. البته به احتمال زیاد به این اهداف نخواهد رسید. مقدار استخراج گاز طبیعی چین هنوز به میزان تجاری نرسیده است اما تا سال 2020 میلادی به 80 میلیارد متر مکعب می‌رسد یا به عبارت دیگر می‌تواند 23 درصد تقاضای کشور را برآورده کند. بر اساس تخمین هفت تحلیلگر در موسسه بلومبرگ، به طور متوسط بازده این کالا در سال 2020 به احتمال زیاد 18 میلیارد مترمکعب خواهد بود. کریس فالکنر مدیر ارشد شرکت استخراج نفت و گاز در دالاس آمریکا می‌گوید: «اهداف تولیدی چین واقع‌بینانه نیستند. تنها راهی که چین می‌تواند به آن وسیله به اهداف خود درباره بازده گاز طبیعی دست یابد، سرازیر کردن پول به بخش استخراج و توسعه و از سوی دیگر کاهش قید و بندهای مربوط به قیمت‌هاست.» او در حال حاضر مشغول مذاکرات در چین است. چین با دیکته کردن قیمت‌های سوخت در اقتصادی که تمام آن کنترل شده است، سرمایه‌گذاری در بخش استخراج
سوخت‌های فسیلی را کاسته است زیرا استخراج‌کنندگان با خطر از دست دادن سرمایه روبه‌رو هستند. نتیجه حاصل آن است که شرکت ملی نفت چین و پتروشیمی چین، بزرگ‌ترین تولید‌کنندگان گاز طبیعی نتوانستند در آخرین مزایده حوزه‌های استخراجی برنده شوند و از سوی دیگر شرکت‌هایی با کمترین میزان تجربه در حوزه استخراج برنده مزایده شدند. دست نیافتن به اهداف مربوط به توسعه بزرگ‌ترین ذخایر گاز طبیعی بدان معناست که واردات چین از بازارهای خارجی گاز بیشتر از حد پیش‌بینی‌شده خواهد بود. چنین خریدهایی ممکن است به نفع ذخیره‌کنندگان گاز طبیعی از شرکت اگزون موبیل به وودساید باشد و از سوی دیگر به قدرت گرفتن کشوری مانند ترکمنستان کمک کند که به چین خط لوله ارسال گاز دارد.
دومین مزایده
در این میان چین سالانه 17 میلیارد دلار صرف واردات گاز طبیعی می‌کند که بخش اعظم آن به شکل مایع است. این کشور تعداد بی‌سابقه‌ای پایانه دریافت ال‌ان‌جی در سال جاری افتتاح می‌کند و به این ترتیب تقاضا برای احداث پروژه‌هایی به ارزش بیش از 100 میلیارد دلار ثابت می‌شود که شرکت‌هایی مانند اگزون و شورون در استرالیا و گینه‌نو انجام می‌دهند. فقدان توجه به صنعت استخراج گاز طبیعی در ماه دسامبر هویدا شد، هنگامی که بزرگ‌ترین و آخرین مزایده دولت برای حوزه‌های حاوی گاز طبیعی (که در دل صخره‌ها قرار داشتند) انجام شد. صاحبان معدن زغال‌سنگ و شرکت‌های سرمایه‌گذاری دولت بدون هیچ تجربه‌ای در حوزه استخراج گاز طبیعی، میان برندگان مزایده بودند. پیشنهاد دو تولید‌کننده بزرگ و شرکت استخراج نفت ساحلی چین، بزرگ‌ترین تولید‌کننده منابع زیر آبی نفت شکست خورد. اعطای پروژه‌های گاز به شرکت‌های بی‌تجربه در دومین مزایده و کنترل دولت روی قیمت‌های گاز طبیعی عواملی هستند که ادامه واردات این کالا را تضمین می‌کنند. سال گذشته چین 3/8 میلیارد دلار گاز طبیعی مایع وارد کرد که نسبت به سال 2011 میلادی 41 درصد افزایش یافته بود. گاز خط لوله را عمدتاً
ترکمنستان تهیه می‌کند.
اعطای وسیع یارانه‌ها
جیمز هوبارد یکی از تحلیلگران گروه ماکویر می‌گوید: اگر شرکتی قصد دارد در صنعتی از نقطه صفر شروع کند، باید یارانه‌ای عظیم در اختیار داشته باشد یا بتواند بر نیروهای بازار غلبه کند. در این حالت 20 حوزه استخراج گازی هستند که به شرکت‌هایی اعطا شده‌اند که هرگز کسی نامی از آنها نشنیده است. به عقیده هوبارد دولت باید یارانه‌ها را که در حالت کنونی 4/0 یوان است، 5/1 یوان (معادل 24 سنت) به ازای هر مترمکعب بیفزاید تا به رشد بازار کمک کند. یارانه 4/0 یوانی 5/17 درصد قیمت 28/2 یوانی گاز لوله‌کشی شهری در پکن است. وانگ گوکیانگ مدیر شرکت تهیه‌کننده مشاوره در حوزه انرژی SPT در مصاحبه‌ای به تاریخ 29 ژانویه می‌گوید: باید انگیزه‌های بیشتری به بازار تزریق شود. اکنون وانگ بیشتر در حوزه‌های آسیای مرکزی و خاورمیانه سرمایه‌گذاری می‌کند زیرا به عقیده او آینده گاز طبیعی چین چندان روشن نیست.
فقدان فناوری
با این وجود در سال 2011 میلادی استخراج‌کنندگان تجاری گاز طبیعی در چین (شرکت شل و سی‌ان‌پی‌سی) در نخستین چاه افقی ملی غرق شدند. توتال، سومین تولید‌کننده بزرگ نفت اروپا در هفته دوم فوریه اعلام کرد مشغول مذاکرات رده بالا با شریک چینی است تا استخراج گاز طبیعی در این کشور را آغاز کند. استخراج‌کنندگانی مانند سی.ان.اُ.اُ.سی و چاینا پترولیوم که به نام گروه سینوپک (Sinopec) نیز شناخته می‌شوند، بیش از 7/5 میلیارد دلار آمریکایی را در دارایی‌های غیرمعمول نفت و گاز سراسر جهان سرمایه‌گذاری کرده‌اند، با این حال در کشورشان با فقدان فناوری دست و پنجه نرم می‌کنند. نیل بوریج یکی از تحلیلگران مقیم هنگ‌کنگ در دانشگاه استنفورد می‌گوید: هیچ یک از این شرکت‌ها تجربه استخراج زیرزمینی تولید‌کنندگان نفت را ندارند. نیاز است آنها با دیگر شرکت‌ها شریک شوند تا حداقل به هدف‌هایشان نزدیک شوند. سینوپک و CNPC درخواست پاسخ در تعطیلات سال نو چینی را رد کردند. بدون باز کردن ذخایر عظیم گاز، تنها گزینه این کشور وارد کردن ال‌ان‌جی بیشتر است. آژانس انرژی مستقر در پاریس در گزارش سال گذشته خود خاطرنشان کرد ممکن است چین در سال 2013 پایانه‌های
دریافت ال‌ان‌جی با ظرفیت سالانه 7/15 میلیارد مترمکعب اضافه کند که بیشترین میزان افزایش ظرفیت در یک سال است. این پایانه‌ها را شرکت‌هایی مانند سی.ان.اُ.اُ.سی و چاینا پترولیوم و کمیکال کورپ خواهند ساخت و ظرفیت واردات ال‌ان‌جی کشور را از 29 میلیارد متر مکعب 54 درصد دیگر افزایش می‌دهند.
دیدگاه تان را بنویسید